Flótti undan flóttamönnum.

Ég er dálítið hugsi yfir þessari vakningu hjá landanum  að allir vilja skyndilega hjálpa flóttamönnum. Ekki bara litlum hópi heldur stórum hópum.  Mér finnst það frábært ef það er hægt. En um leið hef ég áhyggjur af þeirri pressu við það að taka við fleirum en við ráðum raunverulega við, bæði samfélagslega og fjárhagslega.  Við erum svo fljót að skipta um skoðun.

Verðum við á flótta undan flóttamönnum?

Verðum við jafn hjálpfús við þennan hóp eftir tvö ár?  Núna ræður heilbrigðiskerfið okkar ekki við að sinna Íslendingum og segist ekki hafa efni á tækjum og lyfjum fyrir alla. Og svo bætast við milljón ferðamenn á ári, sem  sumir hverjir eru að slasa sig, eða veikjast. Ekki virðist gert ráð fyrir þeim í skipulagningu heilbrigðiskerfisns né í löggæslu. Mér finnst trúlegt þó ég viti ekki um það, að ferðamenn gangi fyrir í heilbrigðiskerfinu og listin á okkur venjulega íslendinga lengist enn frekar. Munum við verða þolinmóð við flóttamennina okkar þegar börnin þeirra fá forgang hjá alltof fáum sérkennslukennurum og líklegt er að margir þeirra þjáist að mis alvarlegum andlegum veikindum og áfallastreitu.  Þeir fáu geðlæknar og BUGL er langt í frá að geta sinnt verkefnum sínum í dag, og greiningar og aðstöð við börn í vanda eru nú þegar í alvarlegri stöðu, sem og margir fullorðnir. Sum börn hafa beðið jafnvel árum saman eftir hjálp og stuðning, og eitt ár í lífi barns er langur tími og mikilvægur.

Kannski mætti skilja mig sem svo að ég vilji ekki fá flóttamenn hingað en það er ekki svo. Bara að við fáum ekki fleiri en við ráðum við.  Við getum líka hjálpað til á annann hátt. Sent peninga til þeirra þjóða sem hafa meiri getu í mannskap en við.  Svo getum við svarað kalli Rauðakrossins sem kann á þetta.  Við erum frábær þegar við erum samstíga. Leyfum mannkærleikanum að vaxa með viskunni. 

Er vændi valfrjálst?

Ég man eftir viðtali við vændiskonu í sjónvarpinu  sem talaði um hve þægileg og ábatasöm  vinna þetta væri, og hún gæti ekki hugsað sér betri vinnu.  Þetta viðtal kom í kjölfar dökkri umræðu um sem þá var í gangi um vændi. Dregin var upp öll dökka myndin. Því mynd vændis er dökk og ekki alltaf valfrjáls.  Og fleiri en ein ástæða fyrir því að fólk fer í vændi.  Ef  hlustað er á þá sem hafa farið í áfengis og fíkniefnameðferð og þeir eru margir, þá heyrir maður ljótar frásagnir af fjármögnun stúlkna og drengja til að geta haldið áfram neyslu. Allt sem hjálpar til við neyslu lengir einfaldlega þann tíma sem neyslan heldur áfram.

Svo er til hrein og klár fátækt. Að eiga ekki nóg fyrir sig og sína. Það getur átt við bæði Íslendinga og útlendinga. Það mætti segja að margar ástæður séu í raun valfrjálsar og alltaf hægt að finna aðrar lausnir, en fyrir þann sem er í þeim sporum að vilja sinn "skammt" núna og skynsemin ekki ráðandi er þetta ekki val. Eða geta ekki borgað húsaleigu og féló vill ekki hjálpa. Hvað erum við búinn að hlusta og horfa oft á fólk í fjölmiðlum lýsa yfir neyð og fátækt? Er einhver hissa þó sumir leiti í vændi? En flest af því fólki myndi kjósa að vera í öðrum sporum. Auðvitað eru til fíklar á sviði kynlífs eins og á öðrum sviðum. En það eru undantekningar sem ættu ekki heima í almennri umræðu um lögleiðingu vændis, frekar en alkahólistinn ætti að fá að ráða að allt vín væri niðurgreitt af ríkinu... Sjálfsagt eru fleiri ástæður fyrir afhverju fólk fer í vændi en úrræðaleysi af einhverju tægi er oftast kjarni málsins. 

Mannsal og melludólgar eru alvarlegir hlutir sem ekki ætti að fjalla um af léttuð og líta á sem "atvinnutækifæri".  Vaxandi tíðni glæpagengja er ekki bara í sögubókum og bíó lengur. Þau rök að ef vændi yrði leyft myndi það eyða slíkum gengjum og neðanjarðastarfsemi er fjærstæðukend. Það verður alltaf til neðanjarðarkerfi sem krefst gróða og það verður aldrei hægt að bjarga öllum úr klóm þeirra. En mér finnst það óþarfi að styðja slíka starfsemi.  En með banni verður mörgum bjargað sem hefðu ekki leitað í þetta nema ef þetta væri löglegt. Svo er það viðhorf okkar til annars fólks.  

"Hæ pabbi og mamma. Hann vinnur við vændi"

vað myndi þú segja við dóttur þína eða son ef þau kæmu í heimsókn með tilvonandi maka og segðu "hæ pabbi og mamma, þetta er kærastinn/kærasta min/mín. Hann/hún vinnur við vændi.  Viltu rétta mér salatið!  Gætuð þið sagt í einlægni "öll störf eru jafn nauðsynleg og jafn virðingarverð?  og ef tengdasonurinn/dóttirinn kæmi í næsta sunnudagsmat með glóðurauga og sauma í andlitinu, mynduð þið segja "Sum vinna er bara hættuleg"  

Seljendur vændis í dag eru ekki handteknir. En ég hefði viljað sjá að vændismenn og konur væru skikkuð í meðferð og þeim bannað að stunda vændi í ca.tvö ár, en fyrsta brot væri ekki á sakaskrá.  Ef því væri ekki hlýtt, yrði það skráð á sakaskrá og til refsingar.

Vændisfólk þarfnast aðstoðar fyrst og fremst til að komast út úr þessum vændisheimi. Tryggja þarf mannréttindi þeirra og öryggi eins og hjá okkur öllum. Hluti að því er að leysa mál áður en þau verða vandamál.